İğneyi Kendimize, Çuvaldızı Sizlere…

Yerel basın olmak, sadece haber yapmak değil…
Aynı sokaklarda yürüyüp aynı çarşıda alışveriş yaptığımız insanların dertlerine, sorunlarına tercüman olmak demektir.
Bazen bir arızayı haber veririz, bazen bir gönül yarasını…
Ama ne zaman kalem oynatsak, bir ses yükselir:
“Yine muhalefet yapıyorlar!”

Hayır.
Biz ne muhalefetiz, ne de iktidarın borazanı.
Biz, gözden kaçanı görmeye, duyulmayanı duyurmaya, unutulanı hatırlatmaya çalışan bir aynayız.
Parmak uzattığımızda hedefimiz şahıs değil, meseledir.

Ne var ki işler böyle yürümüyor.
Eksik yapılan ya da hiç yapılmayan bir hizmeti haberleştiriyorsak – ki bu bizim asli görevimizdir – hemen etiketleniyoruz: “Taraflısınız!”
Oysa biz biliyoruz ki bu mesleği icra eden hiçbir meslektaşımız bu tabloyu yaşamamış değildir.

Algı mekanizması yerelde de genelde de aynı çalışıyor.
Duyan değil, duymak isteyen dinliyor.
Eleştiriyi yapan değil, yapılan eleştiriden kimin etkilendiği önemli oluyor.
Sonra da hooop, oklar bize dönüyor.

Oysa ne güzel demiş atalarımız:
İğneyi kendine, çuvaldızı başkasına batır.
O halde biz bugün, iğneyi kendimize batıralım.
Eksiklerimiz yok mu? Elbette var.
Ama çuvaldızı da usulca sizlere uzatalım…
Çünkü gazeteci sustuğunda, şehir sessizliğe gömülür.
Çünkü yazmazsak, bir gün siz de unutulursunuz.

Kapalı gözler açılmalı,
Saklı kalanlar gün yüzüne çıkmalı,
Ve biz görevimizi, etik çerçevede, tarafsızca yapmaya devam etmeliyiz.

İşte bu yüzden buradayız.
Ne alkış için ne linç için…
Sadece halk için.

Kalın sağlıcakla…

Gönül GÜLEÇ